هماهنگ‌کننده مقیم سازمان ملل متحد در ایران با تأکید بر مسئولیت مشترک جهانی برای ساخت شهرهای بهتر گفت: در روز جهانی اسکان بشر، بیایید بار دیگر بر تعهد خود برای تبدیل بحران ها به فرصت ها و ساختن شهرهایی سبزتر، فراگیرتر و پایدارتر تأکید کنیم؛ شهرهایی که تحقق رؤیای داشتن خانه را برای همه ممکن سازند.به گزارش اخبار ساختمان، استفان پریزنر، هماهنگ‌کننده مقیم سازمان ملل متحد در ایران، به مناسبت روز جهانی اسکان بشر ۲۰۲۵، در پیامی بر ضرورت توجه به چالش‌های شهری و حق همگان برای داشتن سرپناه مناسب تأکید کرد.
در این پیام، وی ضمن ارسال درود گرم خود از سوی دفتر سازمان ملل متحد در ایران، این روز را فرصتی برای تأمل درباره وضعیت شهرها و نقش دولت‌ها و جوامع در تحقق سکونتگاه‌های پایدار دانست. پریزنر همچنین از وزارت راه و شهرسازی و کمیته ملی اسکان بشر ایران برای میزبانی این رویداد قدردانی کرد و حضور دکتر صادق، وزیر راه و شهرسازی، نمایندگان دولت، دانشگاهیان، انجمن‌های حرفه‌ای و شرکای سازمان ملل را ارج نهاد.
پریزنر با اشاره به شعار جهانی امسال با عنوان «پاسخ به بحران‌های شهری» گفت: «درگیری‌ها، تغییرات اقلیمی، رشد سریع شهرنشینی، نابرابری و آوارگی، چالش‌های بزرگی هستند که شهرهای جهان با آن مواجه‌اند. امروز ۱۲۳ میلیون نفر به دلیل بحران‌های سیاسی، اقلیمی و اقتصادی، خانه‌های خود را ترک کرده‌اند و بسیاری از آنان به شهرهایی پناه می‌برند که خود تحت فشار شدید هستند.»
وی افزود که شهرها در عین حال که بار بحران‌ها را بر دوش می‌کشند، می‌توانند بستر شکل‌گیری راه‌حل‌های پایدار نیز باشند. به گفته او، «وقتی برنامه‌ریزی شهری فراگیر باشد، تازه‌واردان می‌توانند به رونق اقتصادی، تقویت جوامع و غنای فرهنگی کمک کنند.»
هماهنگ‌کننده مقیم سازمان ملل در ادامه با اشاره به وضعیت ایران گفت: «ایران نیز همچون بسیاری از کشورها با بحران مسکن مواجه است. میلیون‌ها خانواده با موانعی در دسترسی به مسکن مناسب و مقرون‌به‌صرفه روبرو هستند، در حالی که اجاره‌ها بیش از یک‌سوم درآمد خانوارها را مصرف می‌کنند و سکونتگاه‌های غیررسمی در حال گسترش‌اند.»
او با استناد به آمار ملی افزود: «جمعیت شهری ایران بین سال‌های ۱۹۵۶ تا ۲۰۲۴ حدود ۱۱ برابر شده و اکنون بیش از ۷۷ درصد جمعیت کشور در شهرها زندگی می‌کنند. برآوردها نشان می‌دهد برای تأمین نیاز مسکن و بازسازی بافت‌های فرسوده، بین ۵ تا ۸ میلیون واحد مسکونی جدید مورد نیاز است.»
پریزنر سیاست دولت ایران در اولویت دادن به مسکن در برنامه هفتم توسعه ملی را اقدامی ستودنی دانست و اظهار داشت که اهداف این برنامه، از جمله بهبود دسترسی به مسکن، کاهش سال‌های انتظار، نوسازی بافت‌های فرسوده و صنعتی‌سازی ساخت‌وساز، کاملاً با هدف یازدهم توسعه پایدار سازمان ملل همسو است؛ هدفی که بر ایجاد شهرها و سکونتگاه‌های فراگیر، ایمن، تاب‌آور و پایدار تأکید دارد.
وی در بخش دیگری از سخنان خود به همکاری‌های سازمان ملل در ایران اشاره کرد و گفت: «شبکه سازمان ملل در ایران از طریق برنامه اسکان بشر و سایر آژانس‌ها، سوابق طولانی در حمایت از تاب‌آوری شهری دارد؛ از جمله پروژه "بهتاب" برای مقاوم‌سازی بیمارستان‌ها در برابر زلزله و برنامه‌های مشترک در بازسازی شهری پس از بلایا.»
پریزنر خاطرنشان کرد که این تلاش‌ها با چارچوب همکاری سازمان ملل برای تحقق اهداف توسعه پایدار در ایران (۲۰۲۷–۲۰۲۳) همسو است و افزود: «سازمان ملل متحد آماده است همکاری خود را با دولت ایران، دانشگاه‌ها، جامعه مدنی و انجمن‌های حرفه‌ای برای تبدیل شهرها به مکان‌هایی امن، فراگیر و تاب‌آور برای همه ادامه دهد.»
در پایان، او با تأکید بر مسئولیت مشترک جهانی برای ساخت شهرهای بهتر گفت: «در روز جهانی اسکان بشر، بیایید بار دیگر بر تعهد خود برای تبدیل بحران‌ها به فرصت‌ها و ساختن شهرهایی سبزتر، فراگیرتر و پایدارتر تأکید کنیم؛ شهرهایی که تحقق رؤیای داشتن خانه را برای همه ممکن سازند.»